Όταν ανοίγουν οι ουρανοί

Κάθε ρόδα σε τούτο το δρόμο που σμίγει με νερό, πληγή γίνεται που αιμοραγεί και δεν μπορώ να τηνε κλείσω...Η κάθε στάλα της βροχής όλες οι αλήθειες που 'θελες να πείς μα φοβόσουν το κάθε τι στη μέρα...

Και να που βρέχει ολημερής και είσαι πάλι διαφανής και δε μπορώ να σ'αναταμώσω.....Μα που να είσαι? πες μου που? πουν 'του Ουρανού καθάριο το νερό, τα χείλια σου να βρέξω

Που? πες μου που? να τρέξω να σε βρώ...και που να πάω...θα πνηγώ όταν ανοίξουν οι ουρανοί και δουν τα σφαλματά μου...

Μα τι λέω τίποτα δεν αλλάζει...τίποτα δε θα αλλάξει...

Μονάχα νύχτες θα ξυπνώ κ θα σε ψάχνω κάπου να σε βρω μες τον ατέλειωτο καιμό

Κάθε φορά σ' αναζητώ κάθε φορά μου λείπεις....